www.zbanowanifzp.fora.pl

wojtekdomus · Wysłany: Nie 18:02, 12 Mar 2017 Temat postu:

Faktycznie Bas, wg żydowskiej tadycji, zarówno odbudowa państwa Izrael jak i odbudowa Światyni, to zadania dla Mesjasza a nie dla polityków. Dlatego Żydzi nie spieszą sie z odbudowa świątyni. Z drugiej strony jak ja widzę tych Żydów tak zarliwie modlacych się pod Ścianą Płaczu, to mi sie wydaję, że oni się tak bardzo żarliwie modlą o to aby ich Mesjasz jednak zbyt szybko nie nadszedł..

Grego · Wysłany: Nie 19:49, 12 Mar 2017 Temat postu:

Ja tam wszelako rozumiem syjonistów. Cierpliwość ludzka ma pewne granice i czekając na Mesjasza trzy tysiące lat można się w końcu wkurwić.

wojtekdomus · Wysłany: Wto 23:21, 14 Mar 2017 Temat postu:

hm sam wywołałem temat Świątyni i chciałbym to uzupełnić. W czasach starożytnych wielu Żydów było w ostrej opozycji do oficjalnego kultu świątynnego i kapłańskiemu stronnictwu sadyceuszy. Esseńczyczy przestali składac ofiary w Światyni i całkowicie sie odcieli od oficjalnego nurtu religii. Faryzeusze, czyli przodkowie obecnych Żydów, też byli w opozycji do kultu światynnego ale nie zerwali całkowicie wiezów ze Światynią tylko składali ofiary przez pośredników. U faryzeuszy przywódcami religijnymi byli rabini a nie kapłani. Późniejsze lata zatarły ten konflikt świątynno - faryzejski i dla Żydów Świątynia jest ważnym symbolem. Prawdą jest jednak, że Talmud i tradycja ustna nie mieściły się w pierwotnym kulcie. Najbliżej pierwotnej religii mojżeszowej stoją karaimi.

Bas · Wysłany: Pon 19:40, 27 Mar 2017 Temat postu:

wojtekdomus

Samarytanie byc moze są obrzedowo bliżsie pierwotnej religii mojżeszowej, ale nie w kontekscie naszej dyskusji. Rozmawiamy o Jerozolimie a Samarytanie posiadali osobne miejsca kultu. To Karaimi sa uznawani za kontynuatorów sadyceuszy mówiąc w skrócie stronnictwa światynnego,

Bas

przepiorko dybuk

A wracając do konfliktu izraelsko – palestyńskiego, to warto przeczytać książkę przedstawiającą okoliczności powstania państwa Izrael. Nie są one takie romantyczne i piękne jak dziś je przedstawiają izraelskie oszołomy. Spod propagandowego lukru i pudru wystaje państwo o rodowodzie nazistowskim, w którego powstaniu decydującą rolę odegrał terroryzm - właśnie ten terroryzm, tak dziś krytykowany i zwalczany. I jeśli ktoś myśli, że izraelski terroryzm jest już tylko historią, to jest w dużym błędzie.

lan Pappé (ur. 1954) – historyk izraelski, profesor w Instytucie Arabistyki i Studiów nad Islamem na uniwersytecie Exeter, dyrektor Centrum Studiów Etnopolitycznych oraz dyrektor Centrum Studiów nad Palestyną na tym samym uniwersytecie. Autor wielu głośnych prac o historii Palestyny i Bliskiego Wschodu. W Polsce ukazała się jego książka Współczesny Bliski Wschód (Książka i Wiedza, Warszawa 2013)

Za ,,Le Monde diplomatique” Edycja polska:

,,W Czystkach etnicznych w Palestynie Ilan Pappé sięga do wydarzenia, bez którego nie można zrozumieć genezy izraelskiej okupacji Palestyny, a także charakteru najdłuższego konfliktu na Bliskim Wschodzie. Izraelski historyk pisze o Nakbie, brutalnej czystce etnicznej na 800 tys. ludzi, która stała się fundamentem państwa Izrael. Rozpoczęta przez bojówki syjonistyczne na początku 1948 r., pół roku przed proklamowaniem państwa żydowskiego i wybuchem wojny izraelsko-arabskiej, przez wiele dekad była wydarzeniem zapomnianym i nieobecnym w oficjalnej historiografii Bliskiego Wschodu. Bazując na bogatej dokumentacji oraz świadectwach oprawców i ocalonych, Pappé rekonstruuje kolejne etapy czystek. Od pierwszych pomysłów „transferu” rdzennej ludności i budowy czystego etnicznie państwa, które rozwijały się w ruchu syjonistycznym już w latach 30. XX w., przez przygotowanie masowych wypędzeń w ramach planu Dalet, którym patronował sam Dawid Ben Gurion, aż po jego konsekwentne wykonanie przez zniszczenie ponad 400 palestyńskich miast i wsi. Autor pisze o terrorze, masakrach, torturach, grabieżach i gwałtach, ostatecznie obalając mit pokojowych początków Izraela. Dowodzi też, że izraelska polityka czystek etnicznych nie zakończyła się w 1949 r. i, w zmienionych formach, trwa do dziś. Jednocześnie izraelski historyk przywraca pamięć o kraju wymazanym z kart historii, opisuje bohaterski opór jego mieszkańców i składa hołd tym, którzy nigdy nie pogodzili się z utratą swojego miejsca na Ziemi.”

[link widoczny dla zalogowanych]